Vücuttaki en büyük eklem olan diz eklemi, yukarıda uyluk (femur), aşağıda kaval (tibia) ve önde diz kapağı (patella) kemiği olmak üzere üç kemikten oluşur. Fleksiyon ve ekstansiyona izin veren menteşe tipi bir eklem olan diz eklemi, hareket sırasında rotasyonel fonksiyonları da gösterebilir. Eklemlerin uç kısımları birbirine uyum sağlamadığından, eklem yapıları yardımcı dokularla güçlendirilmiştir. Bu yardımcı dokular, diz eklem bağları olan ligamentler ve çukur biçiminde kıkırdak olan menisküslerdir. En büyük iki kemiğin kesiştiği noktada yer alan yassı biçimdeki menisküslerin yapısı, sert ve lastiksi bir dokudan oluşur ve eklem yüzeyini sararak eklemi destekleme görevini üstlenir.

Menisküsler, aynı zamanda yük taşınması, diz ekleminin bazı yönlere hareket ettirilebilmesi ve kaval kemiği ile uyluk kemiği arasında güç dengesinin sağlanması gibi görevleri de yerine getirir. Ancak bu kıkırdak parçalar, vücudun en sık yaralanan bölgelerinden biridir. Dizler hafif bükülü iken üzerine yük bindiği durumlarda, vücut kuvvetli bir şekilde döndürüldüğünde menisküs yırtığı ortaya çıkabilir.

Menisküs yırtıkları, diz kapağında ağrı, şişlik ve kitlenme gibi belirtilerle kendini gösterir. En önemli belirtilerden biri olan ağrı, genellikle yırtık olan menisküs çevresinde hissedilir. Kişi çömelirken ya da merdiven çıkıp inerken bu ağrılar artar. Yırtılan menisküs parçasının eklem aralığına sıkışması ise kitlenme sorununa yol açar ve bu durumda eklemin açılması zorlaşır. Diz kapağında menisküs yırtığı durumunda, dizde genellikle sıvı birikmesi olacağı için bu durum diz kapağında dolgunluk hissi ve şişme oluşmasına sebep olur.

Her yaşta görülebilen ve oluş mekanizmaları farklı olan menisküs yırtıkları, genç yaşlarda menisküs dokusunun sağlam olmasından dolayı ciddi yaralanmalar neticesinde yırtılabilir. Menisküs yırtığına sebep olan travma ve zorlamalar, yan ve çapraz bağlarda yaralanma ortaya çıkmasına neden olabilir. İlerleyen yaşlarda ise menisküsün zayıflaması sebebiyle oldukça basit bir hareketten bile yırtılabilir.

Oldukça az görülen ve tam kat olmayan bazı menisküs yırtıkları hariç, menisküsün kendiliğinden iyileşmesi mümkün değildir. Menisküs tedavisinde izlenecek yöntem, yırtığın boyutuna ve hastada gösterdiği etkilere göre ameliyatlı veya ameliyatsız tedavi olarak yapılabilir.

Menisküs yırtığının boyutu küçükse ve dış menisküste meydana geldiyse, genellikle cerrahi müdahaleye gerek duyulmaz. Bu gibi menisküs yırtıklarında kısa zamanda iyileşme sağlamak ve diz kapağına uygulanan basıncı azaltmak için hastaya dinlenmesi önerilir. Diz kapağındaki şişliğini ve ağrısını azaltmak için üzerine soğuk kompres uygulanabilir. Diz kapağına plastik kompres bandajı kullanılabilir ve bununla beraber hastaya anti-enflamatuvar ve analjezik ilaçlar reçete edilebilir.

Menisküsten kaynaklanan ağrıların şiddetli olduğu ve hareket kısıtlanması gibi durumlarda, yırtığın durumuna göre hastaya menisküsün belirli bir bölümünün ya da tamamının alınacağı 'menisektomi' ya da yırtılan menisküs dokusunun dikildiği 'menisküs onarımı' ameliyatı uygulanır. Artroskopik yöntemlerle uygulanan bu iki ameliyattan sonra, yavaş yavaş diz egzersizlerine başlanır. Diz egzersizleri, dize yeniden güç ve hareket yeteneğinin kazandırılması için oldukça önemlidir. Bunun yanı sıra ameliyattan sonra hastaya fizik tedavi de önerilebilir.